Orzechy

Juglans regia

Juglans nigra

Juglans cinerea

Orzech (włoski, czarny, szary)

Drzewa orzechów w stanie dzikim dorastają nawet do kilkudziesięciu metrów wysokości. Odmiany owocowe są natomiast znacznie mniejsze. Orzechy preferują stanowiska ciepłe, bez zastoisk mrozowych. Gleby najlepiej zasobne, przepuszczalne o wysokiej zawartości wapnia.

Rozmnażane poprzez szczepienie orzechy włoskie (Juglans regia) wcześnie wchodzą w okres owocowania, rodząc większe owoce, o cieńszej skorupie. Wegetacje rozpoczynają późno, kwitną w połowie maja. Polskie selekcje odmian wykazują całkowitą wytrzymałość na niskie temperatury zimowe. 

Jądra orzechów w przeciwieństwie do większości owoców mają mało wody a dużo tłuszczów oraz białek. Są bogate w witaminy z grupy B, C. Orzechy są jednym z najtrudniejszych do rozmnożenia gatunkiem (metodami wegetatywnymi).

Orzech czarny (Juglans nigra) – wyrastający w ogromne drzewo (nawet 35 m wysokości) gatunek północno amerykański. Korony kuliste, szerokie. Liście duże do 60 cm. długości. Orzechy twarde.

Orzech szary (Juglans cinerea) gatunek pochodzący z ameryki północnej. Dorasta nawet do ponad 20 m. Korony tworzy dosyć szerokie. Liście duże (do 70 cm długości), orzechy mocno wydłużone, skorupka twarda, jadalne, smak słodko-maślany.

Ciekawostka: dawniej z drewna orzechowego wykonywano śmigła do samolotów. Jądra orzechów są bardziej kaloryczne niż mięso wołowe!